Akşam Çayı - Edith Wharton

"Pekâlâ, o halde. Senin benden okumanı istediğin o mektupta şeyler vardı..." "Kocamın mektubu mu?" "Evet."

"Benim o mektuptan korkacak bir şeyim yok, kesin­likle yok! Tek korktuğum şey, ailemin üzerine, senin ve May'in üzerine bir söz söylenmesi, bir skandal olmasıy­dı."

Archer yüzünü ellerine doğru eğerek üzüntüyle yi­ne, "Aman Tanrım!" diye inledi.

Bu hayıflanmanın ardından gelen sessizlik, son ve değiştirilemez olan şeylere özgü bir ağırlıkla üstlerine çöktü. Archer'da bu durum, kendi mezar taşının altında ezilmek gibi bir his uyandırıyordu. Geleceğinde yüreğindeki o ağır yükü kaldırabilecek hiçbir şey gör­müyordu. Ne yerinden kıpırdadı, ne de gözlerini elle­rinden yukarı kaldırdı. Gizli kalan göz yuvarlan, mutlak karanlığa bakmaya devam etti.